zalig zij die zonder moeite samenvallen met een stoel
in mijn keuken staan acht stoelen maar hoe ik ook mijn best doe
het lukt me niet tot de kern van hun wezen door te dringen
zoals ik soms mijn voeten zie, zo ver verwijderd van mijn hoofd
dat ik niets in ze herken tot ik vlak voor ik inslaap voel
hoe ik uit mijn lichaam glijd en oplos in de nacht
Geïnspireerd door ‘Stoel’ van Marije Langelaar, in: Vonkt (2017)
zo is de nacht
zij reduceert het landschap
tot kale hoekigheid
er is geen perspectief
er is geen taal
ze hebben hier een bankje neergezet
met uitzicht op geelgouden akkers
en water vol zilveren vis
hier zette jij je fiets soms even stil
zag het land aan je voeten en
droomde van eremetaal
ik kijk waar jij keek, heb jij ooit
de ijsvogel gezien?
In memoriam Gijs Verdick 23.06.1994 – 09.05.2016
zaterdag
wisselend bewolkt
na de boodschappen
lees ik dode dichters
over levende doden
heb ik niets te zeggen
ik draag mijn moeders
sokken
van een afstand keken wij
hoe kilte onder haar vleugels kroop
wij droegen dekens aan en woorden
die wij niet over onze lippen kregen
onze lichamen hielden we voor onszelf
tegen de winter
legden we haar in het vuur
ik keer het land van mijn vader
de rug toe en zet koers
naar de kust waar mijn moeder
haar staart heeft afgelegd
en aan land is gekropen
daar hoor ik de roep uit de diepte
die voor mijn geboorte mijn thuis was
ik open mijn mond
voor de vloed
daar staat de stichtster van Carthago
haar huid, haar kroon, haar mantel
gebeeldhouwd door de zon
haar macht verblindt ons stervelingen
dan zingt ze, vraagt ons niet te treuren wanneer
ze dood zal zijn – haar lied
raakt aan een oud verdriet – ik speel
het filmpje nog eens af
Geen mooiere uitvoering van Dido’s Lament dan die door Jessye Norman. Het filmpje vind je hier.
in Zutphen heeft een man een kind gebeten
hij stapte bij een speeltuin van zijn fiets
hij zocht een jongen uit en hapte
die in zijn schouder met zijn onverzorgd gebit
getuigen willen niet met naam en toenaam in de krant
niemand heeft het gebeurde echt gezien
maar iedereen weet zeker dat de man
psychotisch was – de krant noemt hem verward
hier waar de Berkel uitmondt in de IJssel
is hij verdwenen met zijn fiets
het water stroomt als altijd naar het noorden
Bij een bericht in De Gelderlander van 19 juni 2019.
je leerde mij respect
voor ieders model van de wereld
proficiat met je verjaardag
schreef je en ik wens je
nog een mooi leven
een kippetje eten gaat niet meer
denk maar aan mij zoals ik was
dank je wel
zei ik en ga
in vrede
en nu
als ik een Nissan Qashqai zie
denk ik aan je
In memoriam Jan Damen (1944-2018)
je was een goede zwemmer
je volgde de man
naar zijn eiland
hij was een goede man
je bouwde een nest
en zorgde voor zonen
het was een goed nest
je bleef het bewonen
toen de man er niet meer was
je wuifde naar de overkant
tot er niets meer was
om afscheid van te nemen
in memoriam Riet Goderie 12.12.1926 – 21.03.2019
