onschuldig waren we
meisjes met witte strikken
moeders deden de was
en spraken de waarheid
onnozel waren we
tieners met witte kousen
moeders vielen van hun geloof
en stopten met baren
onervaren waren we
maagden met witte lichamen
moeders minachtten mannen
en maakten ons medeplichtig
ontheemd zijn we
een ijsvogel heb ik nooit gezien
een egel wel
hij leefde nog
met in zijn lijf een gapend gat
hij trok zich terug in onze schuur
en gaf de geest
zo vond ik hem
maden krioelden over zijn ontbindend lijk
ijsvogels eten vis
Bij een gedicht van Hans Faverey met de beginregels: De mooiste vogel, die door ijsvogels / kan worden gemaakt, is zelf // een ijsvogel. // …
In: Gedichten 1962-1990 (2010), p. 654.
de hospita
de papegaai
de aangenomen zoon
waar slapen zij?
zij slopen ’s nachts
op kousenvoeten
de trap op om
kleur te bekennen
nietsvermoedend
kleedde ik mij uit
voor het open gordijn
daarachter de helderheid
